การระบาดใหญ่ของโควิด-19 และสงครามรัสเซีย-ยูเครน ได้เปิดโปงความเปราะบางของห่วงโซ่อุปทานทั่วโลก กระตุ้นให้ประเทศต่างๆ มองเข้าไปข้างในมากขึ้น การเรียกร้องให้มีห่วงโซ่อุปทานแบบพอเพียงในระดับชาติและใกล้ค้ำจุนคุกคามที่จะย้อนกลับกำไรจากโลกาภิวัตน์และเศรษฐกิจโลกที่เชื่อมโยงถึงกัน
ห่วงโซ่อุปทานทั่วโลก
ซึ่งครอบคลุมหลายอุตสาหกรรมและหลายสิบประเทศได้ขับเคลื่อนและกำหนดโลกาภิวัตน์ในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมา เมื่อไม่นานมานี้ การค้าโลกประมาณ 70% ดำเนินการผ่านห่วงโซ่อุปทานเหล่านี้
บทบาทที่สำคัญของพวกเขาในการค้าระหว่างประเทศทำให้พวกเขาเป็นตัวขับเคลื่อนสำคัญของเศรษฐกิจโลก วิวัฒนาการของพวกเขานำไปสู่การเติบโตของเทคโนโลยี การสร้างงาน ความเจริญรุ่งเรืองที่มากขึ้นและมาตรฐานการครองชีพที่ดีขึ้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศกำลังพัฒนา ตลาดเกิดใหม่ เช่น กลุ่มประเทศ BRICS ซึ่งประกอบด้วยบราซิล รัสเซีย อินเดีย อินโดนีเซีย จีน และแอฟริกาใต้ เป็นประเทศที่ได้รับผลประโยชน์มากที่สุดจากการพัฒนานี้ การกระจายตัวของเครือข่ายทั่วโลกเหล่านี้ไม่ได้ส่งผลดีต่อเศรษฐกิจโลก การกีดกันทางการค้าจะส่งผลให้เกิดความสั่นสะเทือนต่อระบบการเงินโลก และเพิ่มต้นทุนและความไร้ประสิทธิภาพให้กับผู้บริโภค
การคิดใหม่เกี่ยวกับซัพพลายเชนทั่วโลก
การพัฒนาเมื่อเร็วๆ นี้ทำให้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าต้นทุนที่ต่ำไม่สามารถเป็นปัจจัยเดียวในการตัดสินใจของห่วงโซ่อุปทานได้อีกต่อไป การระบาดใหญ่ของโควิด-19 ทำให้ซัพพลายเชนยืดเยื้อ ทำให้มีต้นทุนในการจัดหาวัตถุดิบ ผลิตสินค้า และจัดส่งไปทั่วโลก สงครามในยุโรปทำให้แรงกดดันด้านราคาในตลาดอาหารและพลังงานแย่ลง จากข้อมูลของ IMF อัตราเงินเฟ้อทั่วโลกเพิ่งแตะระดับ 8.7% เมื่อเร็วๆ นี้
คีราน มาซัมดาร์-ชอว์
สถานการณ์ปัจจุบันต้องการการทบทวนพื้นฐานของห่วงโซ่อุปทานทั่วโลกใหม่เพื่อให้มีความยืดหยุ่นและคล่องตัวในการจัดการความเสี่ยงจากการหยุดชะงักได้ดีขึ้น โลกจำเป็นต้องเปลี่ยนจากโมเดลอุปทานเชิงเส้นตรงแบบรวมศูนย์ไปยังเครือข่ายอุปทานแบบกระจายที่เปิดใช้งานทางดิจิทัลใกล้กับลูกค้าและตลาดมากขึ้น
ห่วงโซ่อุปทานที่ ‘พร้อมในอนาคต’ เหล่านี้จะต้องมีไดนามิกเพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้าและผู้บริโภคที่มีการพัฒนาอย่างรวดเร็วและมีความผันผวนมากขึ้น
พวกเขาต้องฉลาดในการทำนาย เตรียมพร้อม และตอบสนองต่อภัยพิบัติได้ทุกที่ทุกเวลา พวกเขายังต้องแสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นในการปรับปรุงประสิทธิภาพด้านสิ่งแวดล้อม สังคม และธรรมาภิบาล โดยทำให้แน่ใจว่าการดำเนินธุรกิจเป็นแบบหมุนเวียน ศูนย์สุทธิเป็นศูนย์ และเชื่อถือได้
เรามีตัวอย่างที่ดีของระบบอินเทอร์เน็ตที่ยืดหยุ่นและยืดหยุ่น ซึ่งใช้สถาปัตยกรรมที่มีการกระจายสูง ตัวอย่างเช่น การระบาดใหญ่ได้รับการจัดการบนกระดูกสันหลังทางไซเบอร์ที่เปิดใช้งานการทำงานระยะไกล การประชุมเสมือนจริง และการค้าทางดิจิทัล
และทำให้เศรษฐกิจโลกเชื่อมต่อถึงกันและไม่หยุดชะงัก การใช้ประโยชน์จากโมเดลอินเทอร์เน็ตเพื่อสร้างห่วงโซ่อุปทานระดับโลกในวันพรุ่งนี้ขึ้นมาใหม่สามารถนำเราไปสู่สภาวะของการเตรียมพร้อมไม่ว่าจะเกิดวิกฤติขึ้นก็ตาม
ห่วงโซ่อุปทานส่วนบุคคลคือสิ่งที่อนาคตต้องการในที่สุด เช่น อีคอมเมิร์ซและร้านขายยาอิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งจะต้องตอบสนองความต้องการส่วนบุคคลในเวลาอันสั้น มันจะต้องมีแพลตฟอร์มดิจิทัลที่ติดตาม ติดตาม และส่งมอบด้วยความเร็วและขนาด
โมเดล Hub and speak ที่ทั้งคล่องตัวและราคาไม่แพงจะสร้างโมเดลแบบกระจายซึ่งจะต้องมีระบบการจัดการสินค้าคงคลัง ‘ทันเวลา’ แบบลีนและมีประสิทธิภาพ
ห่วงโซ่อุปทานแห่งอนาคตจะต้องเป็นระดับโลก ระดับภูมิภาค และระดับท้องถิ่นพร้อมๆ กัน
อินเดียสามารถได้รับประโยชน์จากการปรับเปลี่ยนห่วงโซ่อุปทาน
เพื่อให้แน่ใจว่าการหยุดชะงักของการผลิตในสถานที่แห่งเดียว เช่น การล็อกดาวน์ของ Covid ในประเทศจีน จะไม่กระทบต่อห่วงโซ่อุปทานทั้งหมด
จะมีความสำคัญมากขึ้นในการทำให้ห่วงโซ่อุปทานมีความยืดหยุ่นมากขึ้น อินเดียได้รับประโยชน์จากกลยุทธ์ ‘China Plus One’ เมื่อบรรษัทข้ามชาติพยายามที่จะกระจายห่วงโซ่อุปทานของตนให้รวมถึงการจัดหาจากอินเดียเพื่อลดการพึ่งพาจีน
สิ่งนี้สอดคล้องกับวัตถุประสงค์ที่รัฐบาลประกาศในการรวมอินเดียเข้ากับซัพพลายเชนทั่วโลก รัฐบาลได้เปิดตัวโครงการริเริ่มเชิงนโยบาย เช่น โครงการจูงใจที่เชื่อมโยงกับการผลิต (Production-Linked Incentive) และอัตราภาษีนิติบุคคลที่ต่ำสำหรับการผลิตใหม่เพื่อคว้าโอกาสที่เกิดขึ้นใหม่นี้
เทคโนโลยีสารสนเทศและการเชื่อมต่อจะเป็นองค์ประกอบสำคัญในการบูรณาการระดับโลกในอนาคต ประเทศที่มีแบ็คโบนดิจิทัลที่แข็งแกร่งสามารถทำหน้าที่เป็นหลอดเลือดแดงของระบบซัพพลายเชนระดับโลกใหม่นี้ได้ นี่คือเหตุผลที่อินเดียจะมีบทบาทสำคัญในการเปลี่ยนแปลงทางดิจิทัลของเครือข่ายอุปทานทั่วโลก
